تازه سال

این هم مطلبی به گیلکی، گیلکی شرق گیلان، رحیم آباد. ترجیح می دادم که رشتی بنویسم مثل نوشته های خاش ولیس و بلا می سر،اما خب متاسفانه چندان مسلط نیستم. اینم خوبه شاید یه خورده با گویش رحیم آبادی زبان گیلکی آشنا بشید وبه گنجینه لغات گیلکی پی ببرید و ا ز طیف گسترده لهجه های آن لذت ببریم . هر چند نگارش اون با الفبای فارسی سخته ولی خوب خوندنش راحتتره. اینو مینویسم برای یوزپلنگانی که با من می دوند... سال نو همادره(داره می یاد) . ایمروج، دوشنبه، 28 فروردین هیسه. سال هنه (می آید) و شون (می رود). امی موسون (مانند) خیلئن ساله نو بوگودن و پیرابون و ای دونیایه بنن(گذاشتن) و بوشون. شاید اوشنی جی چند ته عکس بمونسه بونو چند ته خاطره و اوشنم هیتو که زمات گذره فراموشابون. امرم یه روز فراموشابیم. سال نووابون، امو چی؟ امی فیکرم نووابون ؟ یا هوتو(همانطور) که بم(بودیم) ، هیسیم و فیکر کونیم؟ مو و چند ته می رفیقان اینترنته مئن سعی گوده دریم خو ماری زوانه حیفظاکونیم. مو که هیچته نیزدیکی جی تا به حال ندم (من هیچکدام را از نزدیک ندیدم). خودا اوشانه پوشتو پناه ببون . اما، اما خلی سخته ملتی وسر کی الن خوره فراموشاگوده درن و خو فرهنگه و زوانه زوال اوشانره اهمیت ندره، تلاش گودن. کی الن دونه که ساله نو دیلمی که شمالن اونه پایبند بون، اول بهار نیه و نیمه مرداد هیسه. کی دونه کی آله بویه کی بون؟ کی دونه کی امی تاریخ چی بو؟ کی اهمیت دهه که خو وچنه ره (زاکانه ره) گیلکی یاد بده و اوشنه همراه گب بزنه؟ امو خوره اختلافات بی خودی همراه مشغولاگودیم: گیلانی و مازندرانی ، رشتی و انزلی چی، شرق گیلانی و غرب گیلانی و اربابن و رعیتن و.... نتیجه اینه که امو د هیچی ندریم که یه فرهنگه بیگانه مقابل(تهرانی ، ترک ، عرب و ...) تینیسی بیم (بتوانیم) نشون بدیم و خو فرهنگه حفظاکونیم. چی با گودن (چه باید کرد) ؟ بی تفاوت بون؟ مو که منم.